2002

 Waarop die Belg zegt, maar ik ben helemaal geen pelsjager!
 

28 April 2002 Hengelo (Gld.)

Het eerste puntje is binnen! Op dit moment heb ik nog geen foto's en nog geen tekst van Stuart. Op een erg koud en nat Hengelo is Stuart gestart vanaf de 19e plek en is uiteindelijk 15e geworden. Het belangrijkste van deze race was uitrijden, en dat is gelukt. Pikant detail is dat Stuart dit jaar met witte racelaarzen rijdt......

5 Mei 2002 Assen

Hier een kort bericht van ons 2e ONK van 2002 in Assen. Wederom wou het Nederlandse klimaat niet mee werken en zou het wederom een weekend worden voor de regenrijders. Vrijdag mochten we drie keer vrij rijden op het vernieuwde circuit van Assen. De verbeteringen van de baan zijn erg mooi geworden. Op het snelle rechte eind heb je meer werk als voorheen, met een paar verschrikkelijke mooie vloeiende bochten.

Twee van de trainingen waren nat, de laatste konden we gelukkig in het droge rijden. Dat heeft wel onwijs geholpen, alles voelde een stuk beter aan en ik kreeg weer vertrouwen.

Zaterdag was het weer nog steeds slecht.

De regenbanden werden weer gemonteerd en in de eerste training stonden we vrij onverwachts toch 13e getraind, in de regen. De tweede training was er een droog spoor, maar het was nog niet helemaal droog. Ik reed iets te voorzichtig met een 14e tijd als gevolg. Niet geheel ontevreden, maar ik maakte een beetje een zooitje van m’n laatste twee ronden, waardoor een beter tijd niet lukte.

Zondag, race day. Na een natte warming up was het pas om 15:25 tijd voor 250cc Wedstrijd. Ik maakte in het warm-up rondje een kleine proefstart. Die ging erg goed, maar de koppeling had het zwaar en raakte een beetje oververhit. Bij de start haperde de koppeling en ging ik helaas als laatste de eerste bocht in. Deed m’n best om rustig en geconcentreerd naar voren te rijden en dat ging goed. Bijna elke ronde liep ik op een groep in of kon ik passeren. Na 13 van 14 ronden lag ik 11, maar bij het opkomen van het start finish rechte stuk, bleef het pookje van het snel schakelsysteem net even hangen en dat kostte tijd, net teveel om aansluiting te houden op het groepje voor me. Netjes het laatste rondje uitgereden en als 11e over de streep. Het gaat allemaal de goede kant op.

Eemshaven 12 Mei 2002

Vanuit een zonnige Eemshaven hebben we wederom progressie getoond en punten weten te pakken.
Na twee goede tijdtrainingen stonden we totaal 10e getraind. Met een tijd van 1:36,0 (anderhalf seconden langzamer dan 5e plaats). De drie koplopers (allemaal peper dure Aprilia’s) reden zo’n anderhalf seconde sneller dan de coureur op de vierde stek. (Die drie jongens waren het hele weekend gewoon een klasse apart!)

Na een aardige start (gelukkig stukken beter dan vorige week), Lag ik na twee rondjes op een negende plek. De eerste twee rondjes bouwde ik m’n tempo op, maar helaas verloor ik de achtste plek uit zicht. Met een gat van zo’n vijf seconden had ik genoeg voorsprong op het groepje achter me. Het zou een eenzame wedstrijd worden, toch konden we het tempo hoog houden en reed ik gemiddeld zo’n halve seconde sneller per rondje dan in de trainingen.
Het was een best moeilijke, maar leerzame wedstrijd. De rondetijden waren erg constant en we hebben weer netjes in de punten gereden.

P.S. mijn snelste tijd van het weekend was een 1:35,4 (dat is een verbetering van 3,5 sec. t.o.v. 2001!!!, het gaat dus steeds beter!!)

Oss 20 Mei 2002

In Oss werd de vierde wedstrijd van het ONK Programma 2002 verreden. Het hele weekend hadden we schitterend weer met temp. van zo'n 24 graden!! Zondag (1e pinksterdag) werden de twee tijdtrainingen verreden. De eerste training hadden we een beetje problemen met de remmen. Die raakten oververhit op het korte snelle circuit van Oss. Je moet er een aantal keren flink in de remmen, twee chicanes en 3 haaks reschtse bochten.

Voor de tweede training werden er andere remblokken gemonteerd en die hielden het gelukkig goed vol.
De motorfiets liep het hele weekend (net als gewoonlijk) als een kogel, Jarno van Geffen en Mar Schouten onwijs bedankt!!

We stonden uiteindelijk na de twee tijdtrainingen op de vierde stek. Daar had ik natuurlijk niet op gerekend en we waren vanzelf sprekend erg blij en een beetje verbaasd. Ik had geen onnodige risico's genomen en het rijden ging goed, maar ik had nooit verwacht dat we op de tweede startrij zouden kwalificeren, echt superdik. De verschillen onderling waren minimaal, de eerste tien coureurs reden binnen 1,5 sec.

Wel moet er gezegd worden dat de drie bloedsnelle Aprilia's van het weekend afwezig waren. Patrick Lakerveld, Henk van de Lagemaat en Rob Filart hadden afgesproken niet te rijden en zo geen onnodige risico's te nemen.

De rest van de 250cc coureurs waren net als bij de voorgaande wedstrijden aanwezig. Maandagochtend hadden we nog een korte warming-up training en die ging lekker. We hadden een goed ritme te pakken en hadden veel zin in de wedstrijd. Er werd even nieuw rubber gemonteerd (achterbandje), daarna was de machine klaar voor de strijd.

Bij de start verloren we wederom een paar plaatsen, maar ik wou per sé de eerste paar ronden geen onnodige risico's nemen.

Bij de eerste doorkomst was ik zesde en drie rondjes later, lagen we al vierde! Langzamerhand werd het gat tussen mij en Boesveld (3e) kleiner en ongeveer halvewege de wedstrijd aarzelde Boesveld bij het inhalen van een achterblijver. Ik zag m'n kans om er voorbij te gaan en misschien om een gat te slaan. De volgende twee rondjes zat Boesveld op m'n hielen, maar tegen het einde van de wedstrijd, hadden we een voorsprong van zo'n drie seconden. Helemaal Goud!! EERSTE PODIUM IN HET ONK !!

Een mooie derde plaats achter het M.R.T.T. team (Jan Blok en Peter Politiek). 16 punten erbij en we staan nu 9e in het klassement. Graag tot de volgende wedstrijd, (Assen 2 juni)

P.S. Iedereen van het team onwijs bedankt en natuurlijk ook iedereen die kwam aanmoedigen !!!!!!

2 Juni 2002 Assen

Voor onze vijfde wedstrijd vertrokken wij vrijdagmiddag (31 mei) richting Assen in onze Race Daf 1500 Turbo. Files zorgden ervoor dat we er iets langer over deden als normaal, maar Piet had mooi weer voorspeld en we konden weer gaan genieten van een mooi race-weekend! Zaterdag werden er als gewoonlijk twee trainingen verreden om de startposities te bepalen. De eerste training voelde alles goed aan. De tijden van de vorige keer werden geëvenaard en aan het einde van de training ging het nog een stukje beter. Natuurlijk was er nog ruimte voor verbetering, maar zulke dingen moet je niet te gehaast doen. Zoals een beetje verwacht ging bijna iedereen een stuk sneller dan de vorige keer in Assen (4 & 5 mei) en stonden we na de eerste training als 14e geklasseerd.
De tweede tijdtraining ging net als in de eerste stapje voor stapje beter. Het is moeilijk uit te leggen, maar op een gegeven moment ben je zo hard bezig je best te doen om steeds snellere rondjes te rijden, dat het verschil per rondje steeds kleiner wordt. Dan is het meestal tijd om even de pits in te rijden en lekker rustig nadenken over wat je net gedaan hebt en waar er nog valt te verbeteren. Als je dan weer de baan op gaat, voelt de motorfiets anders aan en kun je proberen stapje voor stapje harder te gaan. Aan het einde van de training reed ik een p.r. van 1:28,6 (gem. 160 km/h) zo’n twee seconden sneller dans de eerste training. Na de training denk ik soms; waar valt er nog meer tijd te winnen en andere keren, weet ik waar er tijd was te winnen er baal ik ervan dat ik het niet eruit haalde. Het kan natuurlijk altijd beter al is het maar een klein rot dingetje bijvoorbeeld: bij het uitaccelereren uit de natoinale bocht zat ik voor m’n gevoel niet snel genoeg achter het ruitje. Het scheelt natuurlijk geen seconde per rondje, maar alle beetjes heplen.

Aan het einde van zo’n dag trainen is dus altijd wel iets dat beter kan. De motorfiets daarentegen voelde perfect aan en liep als altijd helemaal super!! (Jarno & Mar bedankt). In de tweede tijdtraining stegen we nog en paar plaatsen en stonden we 12e geklasseerd. Tijdtraining rijden is nog niet echt een sterk punt van mij, maar gelukkig kunnen we dat meestal tijdens de wedstrijd goedmaken.

Zondagochtend arriveerden de eerste supporters al vroeg en konden we ons gereed gaan maken voor de ..GoStuart! #69 Bus.. die al om 7 uur uit het Westland vertrok. De stemming zat er goed in en met het mooie weer zou het een schitterende racedag worden. De Pitwalk was om 10 uur, mooi ff de gelegenheid om een foto te maken op het start/finish rechte stuk

Om kwart over elf begon de warming-up van de 250 en op advies van Mar en Jarno probeerde ik een andere eind-gearing. Een iets hogere topsnelheid (+/- 4 km/h) en een beter gevoel in twee bochten (Nationaal en Stekkenwal) waren het gevolg. Er werd besloten om tijdens de wedstrijd ook met deze tandwielverhouding te rijden.

Na een bakkie koffie en gevulde koek werd het tijd om ons gereed te maken voor de wedstrijd. Deze stond om 13:50 gepland. Na de gebruikelijke op-warm rondje stelden we ons op voor de race. Van het jaar heb ik al een paar keer veel moeite gehad om bij de start goed weg te komen, maar vandaag ging het beter. Het wegkomen was wel iets moeizaam, maar eenmaal opgang ging het best. Bij het aanremmen van de eerste bocht maakte ik een paar plaatsen winst en kwam als achtste het eerste rondje door. Het “plan” was om zoveel mogelijk goed te maken bij de start en bij de iets snellere coureurs aan te pikken. Toch verwachtte ik dat de coureurs die ik gepasseerd had terug zouden vechten omdat ze tijdens de trainingen ook iets sneller reden. Na een paar rondjes kwamen er een paar me voorbij en ik deed die rondjes echt m’n best om erbij te blijven, maar tot mijn grote spijt, was het gewoon te veel en doordat ik die eerste drie rondjes alles gaf dat ik kon zakte ik even een paar rondjes in. Na de vijfde ronde begon ik constanter te rijden en zette een p.r. in de 13e rondje (1:28,3).

Achteraf gezien wou ik gewoon te graag de eerste paar rondjes er bij blijven en daardoor verklooide ik het voor mijn eigen! De rest van de wedstrijd was ik zelf een stuk rustiger en gingen de rondjes steeds sneller. Datzelfde gebeurde bij Gert Pieper (#3) die mij tegen het einde van de wedstrijd snel naderde en een gat van zo’n 2 seconden binnen en rondje dicht reed en onverwachts mij nog inhaalde. Gert rijdt van het jaar op een Aprilia (was goed te horen toen hij voorbij kwam, echt zo’n keiharde snerpend geluid). Bij het accelereren sloeg hij meteen een gat. Jammer genoeg reed ik toen al beter dan dat ik het hele jaar hebt gedaan, dus een schepje er bovenop doen ging in deze wedstrijd niet lukken. Echter tot mijn verbassing moest Gert zijn Aprilia twee rondjes later aan de kant zetten met een kapote versnellingsbak.

Jammer voor Gert, maar Superdik voor ons. Wij reden weer als 10e en zo stond het ook in de einduitslag.

Het was een mooie wedstrijd, maar vanzelfsprekend baalde ik toch van mezelf dat ik het groepje niet bij kon houden. (Elke wedstrijd gaat beter en met 6 ONK wedstrijden te gaan, zitten we er echt nog wel bij van het jaar !!)
Aan het einde van de middag (half vijf) werd er nog een wedstrijd verreden. Int. Speed Trophy, een wedstrijd voor de snelste 10 van de SS 600, superstock en 250cc coureurs.

Wij moesten ongeveer halvewege het veld starten, het was geen wedstrijd voor punten ofzo, maar een wedstrijd voor het publiek. Het verschil zien tussen de tweetakt geknetter en het viertakt gebrul.

Op de Start Grid hadden we een andere “pit poes” dan anders, Bram van Grootscholten Kassenbouw onwijs bedankt, het was echt supergaaf. Dat vonden de fotografen ook. Eentje heeft denk wel twee rolletjes vol geschoten van al jouw plakplaatjes !!! Voorzichtig gestart, maar elke rondje werd het tempo opgevoerd en tegen het einde van de race reed ik een p.r. 1:28,0. Sneller dan in de race en zo blijkt maar dat het elke keer steeds beter gaat en ik hoop dat we met zo’n goed gevoel naar het EK van Assen kunnen gaan.

Iedereen onwijs bedankt voor de aanmoediging, Grootscholten Kassenbouw Arie Vreugdenhil Kassenbouw, Gebr. Gardien Kassenbouw (Hans veel beterschap), Trans-Peat turf transport, Rijgersberg en TuProTec, we hopen dat jullie allemaal hebben genoten en tot een volgende wedstrijd !!

Raalte 16 Juni 2002

De Luttenbergring te Raalte staat bekend als de wedstrijd die voor de TT van Assen wordt verreden. Vroeger reden er vele GP toppers als een soort training voor de TT. Tegenwoordig worden er nog steeds ONK wedstrijden verreden, maar is wel het één en ander aan de baan veranderd. Er wordt sinds een aantal jaren linksom gereden (tegen de “klok” in) en zijn er een paar chicanes neergezet om de snelheid naar beneden te halen.

Met goede herrineringen van vorig jaar (7e plaats) was het vrijdagmiddag weer tijd om een slinger te geven aan de Dikke Race Daf 1500 Turbo. Het weerbericht zag er voor het weekend goed uit en dat is altijd mooi meegenomen.

Zaterdagochtend werd de eerste tijdtraining verreden. De eerste paar rondjes waren weer even wennen. Op 5 en 6 juni j.l. konden testen op de lange baan van Assen (6027 meter), voor de EK van Assen (29 juni). Dan duurt het altijd even een paar rondjes om de “knop” om te zetten als je weer op een stratencircuit rijdt. De motorfiets liep als een kogel en op vermogen kwamen we niets te kort. Tegen het einde van de de eerste training zaten we maar zo’n twee tiende van een seconde boven mijn p.r. van vorig jaar (1:34,6).

Mijn vader haalde na afloop van de training de uitslagen van de eerste kwalificatie, hij moest ff zoeken en begon daarna meteen te lachen. We stonden erg onverwachts voorlopig als eerste getraind, das een mooie voor in het plakboek, zoals Jarno zei.

De tweede kwalificatie ging niet zo soepel als gehoopt. De eerste paar rondjes zocht ik naar een ritme, maar op de baan was het erg druk en moeilijk om lekker door te rijden. Halve wegen de training zat ik in een vrij rondje, maar door een remfout van mij kon ik niet op tijd een kunstmatig chicane in sturen. Op het laatste moment zette ik de motorfiets rechtop en klapten we over plastic kerbstone. Als gevolg daarvan werden we even gelanceerd. Datzelfde rondje stopte ik bij de pitstraat (stukje vangrail dat op de start/finish rechte stuk staat). Jarno keek naar het voorwiel en alles zag er goed uit. De laatste vier rondjes van de training was het niet het verkeer dat een snel rondje moeilijk maakte, maar gele vlag situaties. Als er ergens met de gele vlag wordt gezwaaid, moet je volgens de reglementen van het gas af en dat geld eigenlijk dubbel op een stratencircuit. De één na laatste rondje zetten we onze snelste tijd neer en die was verrassend genoeg goed voor een tweede tijd !! (1:33,8)

We zouden dus zondag voor het eerst in deze klasse vanaf de eerste startrij vertrekken. Zondag begon ik de zenuwen al te voelen, maar gelukkig werd dat net voor de wedstrijd wel minder. Ik probeerde gewoon lekker rustig te blijven en ik had er vanzelfgesproken veel zin in.

Wij reden pas eind in de middag onze race, als laatste na de SS 600. Tijdens de opwarmronde hadden we even problemen met de voorrem, maar Mar en Jarno hadden dat al gauw opgelost.

Bij de start verliep alles best wel soepel, met een redelijk goede start doken we als derde de eerste bocht in. Jan Blok maakte een kopstart met Henk van de Lagemaat er net achter. Halve wegen het eerste rondje pakte Henk de leiding. Ik passeerde Jan en kwam als tweede door na het eerste rondje. De volgende paar rondjes reden Henk en ik vrij constant weg bij de rest van het veld en op een gegeven moment hadden we zelfs een voorsprong van zo’n zeven seconden. Henk had ten opzichte van mij een veilige “gat”. Elke paar rondjes keek hij even achterom om te zien waar ik zat. Het gat was niet erg groot, maar om te zeggen dat ik een dreiging was, was ook niet waar. Het was al helemaal superdik dat we tweede lagen en het zou niet echt slim zijn geweest om te proberen Henk terug te pakken, terwijl hij ook geen onnodige risico’s nam.

Onverwachts werd de wedstrijd in de 11e rondje stilgelegd. Rafael Sinke was hard onderuit en had zijn sleutelbeen gebroken. Omdat we nog vijf rondjes moesten rijden, dacht ik dat er nog een herstart zou zijn. Toen we aan het einde van het rondje binnen kwamen werden we eerst tegengehouden. Daarna werd er verteld dat nummers 1, 69 en 7 naar het podium konden gaan en dat de wedstrijd dus was afgelopen. Omdat er al zo’n 70% van de wedstrijd was verreden, kwam er dus geen herstart.

Eigenlijk dringt het op dat moment helemaal niet door, het was natuurlijk onwijs voor de tweede keer op het podium. Iedereen onwijs bedankt voor de aanmoediging en Mar en Jarno bedankt voor een perfect lopende motorfiets !! Op naar de EK van Assen !!

P.S. snelste rondje 1:33,0

21 Juli 2002 Assen 80 Jarig Jubileum

Voor de vierde keer dit jaar reisden we in onze Dikke Race Daf 1500 Turbo naar het circuit van Assen. Vrijdag kregen we de kans om mee te doen aan drie vrije trainingen en dat was vanzelfsprekend mooi meegenomen. De eerste training was het, na drie weken niet te hebben gereden, wel weer even wennen. Langezamerhand kwam alles weer op gang en de tweede training reden we zelfs een tijd van 1:27,5 (een halve seconde sneller dan m'n p.r.) 

Zaterdag werden er voor het eerst van het jaar drie tijdtrainingen verreden. 's Ochtends hadden we er veel zin in en verbeterden we wederom de p.r. 1:27,0. Door het meedoen aan de EK wedstrijd in Assen (29 juni j.l.) was er dus duidelijk vooruitgang geboekt en alles beter dan verwacht. Tijdens de tweede training kon ik zelfstandig lekker m'n rondjes rijden, maar had ik duidelijk moeilijkheden met m'n tijd verbeteren.

Deze keer bleven we steken op tijden van 1:27,0 en stonden we voorlopig zesde op de lijst. Tijdens de derde training ging het een stuk beter, we doken eindelijk weer onder onze p.r. met een tijd van 1:26,6.

Zelf vond ik dat helemaal goud, twee rondjes in de 1:26 gereden, maar Gert Pieper wist nog een paar tiende sneller te gaan. Hierdoor stonden uiteindelijk als 7e op de startlijst, toch een nette startplaats en in een groot groep van rijders die ook ronde tijden rede van 1:26 Na het schitterede weer van vrijdag en zaterdag (windstil, +/- 20 graden en geen regen), waren de voorspellingen voor zondag niet zo mooi.

Als "traditie" van de 250cc klasse werden alle races in het droge verreden behalve, u begrijpt het al, onze wedstrijd. Een half uur voor de aanvang van onze wedstrijd pleurde het letterlijk met emmers uit de lucht en was binnen een paar minuten de baan volledig zeik nat. Zoals u misschien weet ben ik zeker geen fan van het regenrijden. Het gaat elke wedstrijd in de regen steeds beter, maar het liefst zet ik alles op alles in het droge. De banden keuze voor de start van de wedstrijd was voor ons al duidelijk, geen risico's gewoon regenbanden. Tijdens het opwarm rondje was er letterlijk een laag water op het achterste gedeelte van de baan.

Na een wat matige start noteerden we een tiende plaats bij de eerste doorkomst. Het belangrijkste voor mij tijdens zo'n regenwedstrijd is om rustig te blijven, dus niet gehaast willen en onnodige fouten maken.

Dat lukte aardig en na een paar rondjes hadden we al zo'n vier plaatsen goed gemaakt en zaten we midden in het gevecht voor de vijfde plaats. In de achste rondje kon ik Michael Velthuizen passeren, maar was het gat naar Jan Blok te groot om nog dicht te kunnen rijden. Elk rondje werd de baan droger en kon/moest het elk rondje harder. Alleen doen is dat erg lastig, maar rondje na rondje werden m'n tijden beter. Jaap Hoogeveen was bezig met een mooie inhaalrace en naderde ons vrij vlot. Met nog twee rondjes te gaan passeerde hij me in een remactie bij de nationale bocht. Ik deed m'n best om hem te volgen en zodoende bleef ik in het gevecht om de inmiddels vierde plaats (Henk van de Lagemaat, was in de 11e ronde tenval gekomen).

Met nog een rondje te gaan probeerde ik m'n tempo hoog te houden, Jaap stuurde de Stkkenwal bocht iets te hard in en kon zijn strakke lijn niet houden. Wij waren mooi gepositioneerd op het droge lijn en konden Jaap bij het acceleren uit de bocht voorbij gaan. Gaaf wedstrijd en afgerond met een mooie vierde plaats.

Hierdoor stijgen we één plaats in het kampioenschap naar een 5e stek.

Rizla+ Racing Days #3

Voor het achtse ONK van het jaar reisden we wederom af naar het nationale circuit te Assen. Deze keer een bijzonder gelegenheid, met op het programma div. auto en kart wedstrijden. Zaterdag 3 augustus werden de trainingen verreden, die verliepen helaas niet zoals gehoopt. Voorgaande keren kon ik steeds mijn p.r. op het circuit van Assen verbeteren. Helaas deze keer strande ik op 0,6 sec (1:27,29).

De eerste training voelde alles vreemd aan, we hadden moeite met de voorkant van de motorfiets (korte stuuracties waren erg zwaar) en de achterband wou de eerste training zijn eigen gang gaan.

Voor de tweede training werd er niets veranderd, maar hopen dat het gewoon weer even wennen was en dat het nu beter zou gaan. Eerste rondje uit de pits ging het al mis. De motorfiets voelde nog steeds hetzelfde aan (hoewel de achterband nu wel meer naar mij wou luisteren), halve wegen het eerste rondje draaide het motorblok "maar" 11 duizend toeren en dus zo'n 2,5 duizend minder als normaal. Vanzelfgesproken reden we meteen naar de pits, waar werd geconstateerd dat het power valve systeem een boutje was kwijt geraakt en dus niet goed meer functioneerde. Met nog zo'n 17 minuten te gaan had Jarno het probleem opgelost en werd ik weer de baan opgestuurd. Jammer genoeg werden onze eerste paar rondjes belemmerd doordat we in het "verkeer" zaten. Met nog een paar minuten te gaan hadden we vrijbaan en konden we eindelijk weer richting de 1:26, dat redde ik helaas niet en bleef steken op een tijd van 1:27,29 goed voor een 9e startplaats, maar om eerlijk te wezen was ik er niet echt blij mee. Gang zat er nog niet in en dus had ik er ook geen lekker gevoel bij.

Onze wedstrijd was om 11:00 en al met al had ik er toch best zin in. De start ging erg netjes en bij het aanremmen van de eerste bocht lag ik vijfde achter Henk van de Lagemaat.

Einde van de veenslang passeerden we Jaap Hogeveen en tegen het einde van de eerste rondje hadden we Hans Smees en Jarno Boesveld ook al te pakken. Twee rondjes kon ik die tweede plaats vasthouden, totdat Rob Filart op de Aprilia ons einde veenslang passeerde en twee rondjes later de Fin Lausletho ook op gang kwam. Nu zaten we in de strijd om de vierde plaats en dat ging lekker. Hans Smees en Jarno Boesveld draaien normaal gesproken tijden van 1:26,0 (duidelijk sneller als mijn snelste tijd), maar het verschil was niet groot genoeg om mij binnen een paar rondjes in de halen.

In de negende ronde werd de wedstrijd voor mij grotendeels beslist. Met ons groepje kwamen we twee achterblijvers tegen, van het jaar hebben we toch best veel geluk gehad met achterblijvers. Dus ging ik ervoor om ze in mijn voordeel te gebruiken, Hans Smees ging naast mij van het gas af om zich goed te possioneren en ik zag mijn kans om de achterblijvers in de halen en ruimte te creeren t.o.v. de rest van het groepje. Helaas wou de voorkant van de motorfiets niet meewerken en moest ik het gras kiezen. Links naast mij zag ik het groepje mij al passeren. Met zo'n 220 km/h door het gras besloot ik toch het gas erop te zetten om zo min mogelijk tijd te verliezen. Einde van de veenslang konden we de baan weer op en de eerste paar bochten deed ik toch even voorzichtig aan voor eventuele vieze banden. zoals het welis vaker kan lopen in het leven: Gegokt en .....verloren

Hans Smees en Jarno Boesveld waren los en het enige dat we nog konden was proberen in de buurt te komen van Allard Kerkhoven. Met nog één ronde te gaan passeerden we Allard en reden in een mooie laatste rondje naar de 6e plaats. Mooi punten erbij en als altijd weer veel geleerd op zo'n raceweekend. In het klassement staan we nog op de 5e plaats (het wordt echter met nog drie wedstrijden te gaan nog wel erg spannend)

Volgende race 28 augustus op de baan van Tolbert (bij Leek, Groningen)

Tolbert 25 Augustus 2002

Voor de eerste keer sinds Raalte (16 juni) reden we van het weekend weer op een stratencircuit. Deze keer op het oud bekende circuit van Tolbert (groningen). Een rechthoekige baan circa 2,5 km lang er word “linksom” gereden.

Vrijdagmiddag vertrokken we weer in onze betrouwbare Dikke Race Daf 1500 Turbo richting het circuit van Tolbert.

Grote afwezige van het weekend was Henk van de Lagemaat (regerend Nederlands Kampioen), hij kreeg een aanbod om Jarno Janssen te vervangen in de GP 250cc van Tjechië (Brno). Henk werd verdienstelijk 19e in die wedstrijd.

Zaterdag was de baan erg vuil. De laatste paar dagen was er een hoop water gevallen en dat zorgde ervoor dat er veel modder op de baan terecht kwam. De eerste training (in het droge) deden we niet te gek en konden we een vijfde tijd noteren. Op zich helemaal niet verkeerd, maar toch hadden we nog niet echt een ritme te pakken op dit “Stop & Go” circuit. Normaal gesproken zie ik het altijd wel goed zitten op zo’n rem circuit, maar na de eerste training had ik er nog niet zo’n goed gevoel bij. De tijden van de eerste training waren circa twee seconden langzamer als onze tijden in 2001. Het was dus logisch dat we voor de tweede training er nog eens goed voor moesten gaan zitten.

Tegen het einde van de middag werd er regen voorspeld en het zou voor de tweede trainging niet droog blijven. Enerzijds helemaal niet verkeerd, want wij stonden netjes op de vijfde startplaats. Toch had ik graag nog een droge training gehad om alles goed voor elkaar te krijgen. Tijdens de tweede tijdtraining hebben we nog best veel gereden en was het gevoel in de regen best goed. Vanzelfsprekend wilden we geen onnodige

risico’s nemen. Toch stond ik een aantal malen dwars op de baan (één keer zelfs in de vierde versnelling +/- 160 km/h). De rest van de avond hield het regenen maar niet op. ’s Ochtends toen we wakker werden knapte het weer aardig op en de zon begon door te breken. Er stond om 11 uur een korte warming-up gepland, helaas werd deze door omstandigheden op het rennerskwartier (door de hevige regen was het rennerskwartier bijna onbegaanbaar geworden). In plaats van een warming-up training zouden we voor het begin van de wedstrijd een paar extra opwarm rondjes rijden (Toch lekker om even op ritme te komen).

Voor de start van de wedstrijd waren er al aardig wat toeschouwers en GoStuart! Aanmoedigers gearriveerd. Nico de Brabander, André, Sylvia & the kids, Johan & Kenny Rebel, Henk Vlielander (Timmerwerken), Mari Derks, Johan (bedankt voor de Tip, twee seconden is zat !!) & Astrid Dijkshoorn , Fam Veenman en vrienden.

Tijdens de extra opwarmrondjes hebben we best nog even het gas erop gezet, om alvast in ritme te komen en dat voelde goed aan.

Vanaf de vijfde startplaats konden we goede zaken bij de start van de race. Bij het aanremmen van de eerste bocht lagen we tweede net achter Hans Smees. Tijdens de eerste ronde wilde Hans meteen een gat slaan en liep zo’n twintig meter uit. In de tweede ronde liepen we iets op hem in en aan het begin van de derde ronde maakte Hans een fout. Smees stuurde de haaksehoek iets te hard in en moest ff door het gras, hierdoor kon hij niet op het gas. Wij konden hem mooi aan de binnenkant voorbij steken en pakten zo de leiding in de wedstrijd. Ik ging er goed voor zitten en met de perfect rijdende Honda TSR 250cc (Jarno en Mar onwijs bedankt!!) konden we ronde na ronde weglopen van de rest van het veld. Na 10 van 15 rondjes hadden we een voorsprong van zo’n 2,5 seconden. Alles liep perfect en we hadden hier en daar best geluk met het inhalen van achterblijvers (BaCo’s bedankt voor het perfecte vlaggenwerk). Bij het ingaan van de laatste ronde hadden we een gat van circa 3,5 seconden. Die laatste ronde was echt gaaf, uit m’n ooghoek kon zag ik onze aanmoediging en het team juichen, helemaal goud!! toch kon ik het niet helemaal geloven. Toen we als eerste werden afgevlagd voelde alles helemaal perfect. Aan het eind van de start/finish rechte stuk kreeg ik van onze Westlandse aanmoediging een Westlandse vlag aangereikt en kon ik de uitlloopronde in “style” rijden.

Helemaal goud, onze eerste overwinning in de 250cc klasse, een gave wedstrijd en ruim twaalf ronden op kop gereden!!!!

Met nog twee wedstrijden te rijden voor het ONK Klassement wordt het nog spannend. Met deze overwinning zijn we van een vijfde naar een vierde plaats geklommen in het algemeen klassement.

Assen 29 september 2002

Manderveen/Duikersloot bleek hetzelfde probleem. De Ramshoek ging bij het insturen erg goed, maar ik kon de “snelle” lijn niet behouden, hierdoor moest ik even van het gas. Bij het passeren van start/finish was ik natuurlijk erg benieuwd naar m’n tijd. Terug in de pitbox zag ik m’n tijd op de ty-scherm 1:26,8. Enerzijds blij dat ik dicht in de buurt zat van de trainingstijd, anderzijds teleurgesteld van de foutjes in dat rondje. Mijn startplaats bleef ongewijzigd, maar Jarno Janssen en Jarno Boesveld werden teruggewezen naar resp. de plaatsen 3 en 5. Patrick Lakerveld profiteerde van de  superpole en klom van de 5^e naar de 2^e plaats. 

’s Ochtends arriveerden de aanmoediging uit het Westland en omstreken, echt Helemaal Goud. Iedereen onwijs bedankt en we hopen dat jullie er van hebben genoten.  

Race
Om kwart voor drie ging onze wedstrijd van start en als enige Honda coureur op de eerste startrij kon ik optimaal profiteren van de start (de Aprilia’s hebben vaak moeite bij de start).Bij het aanremmen van de eerste bocht zat ik naast Henk van de Lagemaat en zodoende konden wij de leiding pakken in de wedstrijd. Het was de vraag hoe lang Henk me op kop zou laten rijden 1,2,3 ronden ? Het antwoord zou na twee ronden komen, bij het aanremmen van de GT-Bocht. De ronden daarna probeerde ik Henk te volgen, maar dat is makkelijker gezegd dan  gedaan. Na zo’n drie ronden had Henk al ruim 3 seconden voorsprong op mij en Jarno Janssen (die terug vocht van een matige start). In de zesde ronde werd ik door de snelle Aprilia van Janssen gepasseerd richting de Ramshoek, maar bij de GT-Bocht konden we terrein goed maken en greep ik m’n kans om Janssen terug te pakken. Dit gevecht duurde zo’n twee ronden, totdat de Aprilia’s ontsteking de geest gaf en Jarno Janssen was uit de wedstrijd. Onze voorsprong op de nieuwe nr. 3, Jan Blok was zo’n 3 seconden en het werd weer een kwestie van uitrijden en geen onnodige risico’s nemen. Het was nog een paar keer lastig met achterblijvers, maar na 14 ronden werden we dolgelukkig als tweede afgevlagd. Henk van de Lagemaat won de wedstrijd en ook het Kampioenschap. Met dit resultaat klimmen we van een vierde naar een tweede plaats in het algemeen klassement. Met nog één race te gaan in Spa Francochamps (Belgie) wordt het nog spannend of we deze tweede plaats vast kunnen houden!

Stuart's mooiste wedstrijd ooit!

Hallo beste racefans,

Normaal gesproken schrijft Stuart zelf z’n raceverslagen. Deze keer wil ik jullie graag alles vertellen hoe ik het afgelopen race weekend heb ervaren. Het ‘echte’ raceverslag komt wat later, natuurlijk van Go-Stuart himself.

Spa / Francorchamps 20/10/02

Roman, door Mark Groeneveld

Zwalkend met een zware rugtas door het nergens en nimmer horizontale rennerskwartier van ’s werelds mooiste circuit Spa /Francorchamps, kom ik erachter dat m’n komende slaapplaats voor die nacht –de-helemaal-niet-zo-dikke-Daf-1500- nog niet eens de helft inneemt van het merendeel aan gigantische trailers die in groten getale uit Nederland zijn vertrokken en als een kudde eigenzinnige bokjes bijeengedreven in de bocht La Source het Nederlandse kamp vormen.

De Dikke DAF; het gelukkige huwelijk tussen een tuindersvrachtwagen op leeftijd (die de weg naar de veiling zelfs zonder chauffeur weet te vinden) en een afgedankte chemocar als opbouw vormen de mobiele thuisbasis van vader en zoon Voskamp.

Van vader Arend verneem ik dat de zojuist gereden 1e training van zoon Stuart niet geheel goed verliep; Na 6 rondjes een flinke warmloper in de onderste cilinder zorgde voor een rubberverslijtende backwheelslide, die Stuart nog maar net in bedwang kon houden. Met een verse zuiger gaat Stuart de 2e training in. Gelukkig is er droog weer, helaas erg koud en uiteraard staan Arend en ik met het pitbord langs de muur. Stuart, die deze wedstrijd met #96 rijdt, zien we welgeteld 1 maal voorbij komen…… ‘Une Chute de numbre 96 dans Chemin Bus-stop’, verteld een Waalse offical ons. ‘Wat betekent dat?’, vraagt Arend.

‘Foute boel’, antwoord ik.

Stuart laat z’n zere linkerhand zien als overblijfsel van een mega highsider. Aanremmen Bus-Stop chicane, vol in zes, terug naar twee, koppeling los….? Motor valt stil, achterkant gaat om…… snel een versnelling hoger, omdat Stuart dacht dat hij van 6 naar z’n 1 ging…. De TSR staat nu in z’n drie, koppeling los, motor nog steeds stil, zwarte rubberstreep vanachter die steeds langer wordt, motor slaat om, Stuart airborne…TSR tegen het asfalt, 2 seconden later gevolgd door Stuart. Als je daar vliegt heb je trouwens genoeg tijd om je te realiseren; dit gaat pijn doen!

Half uur daarna is de rust weer terug in de Dikke Daf.

Stuart heeft z’n vriend de ijszak maar weer in z’n hand geklemd, de zwelling valt mee; Gelukkig bood de tijd van 3:03 van de eerste training een fraai uitzicht over het bijna gehele deelnemersveld; een riante startplaats op de 7e rij was het resultaat van 2 verprutste trainingen…..De TSR is ook nog redelijk heel, maar het Jeugdteam heeft besloten om de onderste steen boven te halen; 2 vastlopers op 1 dag is een beetje te gek. Jarno v Geffen begint rustig met het demonteren van zijn oogappel, de TSR250, wat nog de hele avond in beslag zou nemen…..

’s Avonds in de Dikke DAF smaakt het eten naar plastic, kan het kacheltje de ouwe chemocar net niet warmstoken, Staat Stu nog steeds op de 23e startplek, heb ik de Moto73 al 6 keer gelezen en uiteindelijk liggend op het slaapbankje stijgt al het bloed naar m’n hoofd; toch ben ik erbij en val gelukkiger dan ooit in slaap…..

’s Morgens staan de eerste gasten al om 9:00 op de deurmat en in een verwoede poging om het toch een beetje warm te krijgen pak ik de ATB van Stuart om eens even lekker een klein rondje te fietsen. Uiteraard ga ik veel te hard van start, waardoor de ijskoude lucht m’n longen geen goed aandoen. Happend naar adem val ik stil langs de baan bij Kemmel; m’n einddoel was La Combe, dat zal ik nog even moeten uitstellen…..

Er is geen warming up, maar Stuart is net zo koel eronder als het buiten is; koel als ijs. ‘Ik maak gewoon een goeie start en we zien’t wel’, vat Stuart het samen. De kans is echter wel groot dat Stuart z’n 2e plek in de ONK stand gaat verliezen aan Jarno Boesveld, die wel netjes op de eerste startrij staat. Als alles tegenzit en Stuart scoort 0 plus Jan Blok op plaats drie in de race dan zakt Stuart zelfs weg naar de 4e plek in de ranglijst…… ‘Komt allemaal wel goed’, klinkt het nogmaals uit de mond van Stu, en nu zie ik voor het eerst dat hij echt niet onder druk staat. Heeft ook geen zin om hierover wakker te liggen, het is nu eenmaal zo gelopen, hij is allang blij dat z’n rondje 3:03 niet buiten de 115% limiet valt!

Er gaat vandaag ook iets unieks gebeuren; moeder Joyce zal ook naar de inspanningen van Stuart gaan kijken, en dat is welgeteld nog maar 2 keer voorgekomen. Niet alle moeders vinden het leuk om hun zoon met een flinke vaart te zien rondgaan, omdat ze in het verleden al genoeg geschaafde knietjes van zoonlief hebben moeten verzorgen. Joyce is daarop dan ook geen uitzondering en neemt zich voor om –hoewel lijfelijk aanwezig- toch maar niet te gaan kijken.

Ondertussen is aan de neus van Jeugdteam collega Raymond schouten de titel ONK 125cc voorbijgegaan; met nog geen wiellengte verschil wint hij de wedstrijd niet en Harald de Haan is wederom kampioen. Balen voor Raymond en vader Mar en het hele team. Raymond heeft dezelfde koele trekjes als Stuart; ‘Mijn tijd komt nog wel’, helemaal gelijk als je nog maar 17 lentes telt.

Met een aantal trouwe Stuart fans staan we -na een klassieke zondagmiddagboswandeling- later die middag dan bij Piet Pils; het oude mannetje op het hoogste punt van de baan, La Combe, daar waar je nog een echt glas bier kan krijgen langs de baan. Proost, op de goede afloop dan maar. Halfverwege de bommenwerper-imitatie van de BMW cup realiseer ik me dat ik Arend zou helpen om op het pitbord de afstand naar Jarno Boesveld (BOES) en Jan Blok (BLOK) te zetten. Sprintje naar beneden dan maar; heb ik het toch nog lekker warm zeg!!!

15:30 het uur nul; Arend, Ge, Gerrit en ik staan langs de pitmuur, we kijken naar links omdat iedereen dat doet, we kunnen vanaf hier Stuart niet eens zien, zover naar achteren staat ‘Old Blue Eyes’……

De start, erg veel 2takt geweld raast Eau-Rouge op, vervolgens bijna 3 minuten rust. In die drie minuten kan ik alvast vertellen dat we dachten dat Stuart rondetijden zou rijden van 2:50. Waarom? Omdat Stuart niet veel getraind had (min 2 sec.)en de TSR misschien ook niet helemaal alle PK's aan boord zou hebben na twee vastlopers binnen 24 uur (min 3 sec). Uitgaande van een 2:44 die Stuart in goeie doen hier best wel neergezet zou hebben.

1e doorkomst, waar zit Stu? 1,2,3,4,5,6,7……. Zeven?????? In 1 rondje Spa van plek 23 naar 7?????? Arend kijkt nog maar eens op z’n stopwatch….. een openingsronde van 2:54,00 !! Het aantal superlatieven is niet van de lucht. Enkele krachttermen vallen ook, alhoewel ik dan weer denkt dat dit gaat tegenwerken op de baan en ik slik ze dan ook meteen weer in. Blijven er nog genoeg enge ziektes zoals tering, tyfus en cholera! Wat gaat ie hard! Over.

2e doorkomst weer tellen …plek 6, maar voor hem Mike met nummer 111, die moet ie voorbij kunnen.

3e doorkomst is het inderdaad de beurt aan nummer 5 Jan Blok, Samen duiken ze Eau Rouge in, maar Stuart komt er veel harder uit, waardoor ie weer meters pakt op het stuk vals plat naar Les Combes.

Rondetijden: wat dacht je van 2:46,00 vervolgens 2:44, 00 en later zelfs een 2:42, 00 !!

Meestal als Stuart hard rondgaat wordt Arend erg druk, met praten bijvoorbeeld; Maar, als na de 8e doorkomst Stuart het ronderecord op een ongelofelijke 2:40,578 zet, wordt Arend vooral stil, erg stil, en kijkt alleen nog maar richting het betonnen muurtje.

Lakerveld valt liggend op kop uit, Kerkhoven kan niet volgen, Blok en Velthuyzen elimineren elkaar, blijft over Boesveld, Hoogeveen en …..JAAAA Voskamp!!! Die heeft de tijd van z’n leven en de TSR zal z’n bekende Honda betrouwbaarheid nu toch zeker niet vergeten? Nog 4 sec achter dit leidende tweetal, maar bij de volgende doorkomst zit hij erachter en gaan ze met z’n drietjes de beroemde muur van Spa op, de Eau Rouge…. Weer komt Stuart met een enorme drive er als 1e uit, maar de heren Kipje en Jaapio zijn ook geen mietjes dus dat wordt lachen straks, in de laatste bocht.

Pitbord is nu niet meer nodig, Arend en ik hebben onze fingers crossed en we vloeken ook niet meer. Twee minuten en 45 seconden zijn nu erg lang en eindelijk zien we toch Stu-y als eerste onder het zwart-wit doorkomen!! De dondersteen!!! Hij flikt het ‘em !!!

Winnaar in Spa, met 146 punten tweede in de eindstand ONK, tevens Belgisch kampioen 250cc. Het leek vooraf niet haalbaar, toch lukte het. Wat ook lukte was Joyce, die toch de race heeft uitgekeken. Wat lukte er niet? De videobeelden van Andre Voskamp, de steadyshot bleek niet opgewassen tegen de zenuwen van oom Andre…..

We maken een sprong naar ’s avonds, alwaar we bij Luik zitten te eten in het brugrestaurant. Prijzengeld krijg je cash en moet je meteen gebruiken lacht Arend, die nu nog niet kan bevatten of ie alles gedroomd heeft of niet. De stemming is opperbest, en weer begint Stuart over de race; 'Helemaal goud was dit, maar toch vind ik het best wel sneu voor Jarno Boesveld.'

Doodste stilte alom……. 'Hij liet de deur wel een beetje openstaan, wat moest ik dan?'